Wat organisaties kunnen leren van een kas
Op dag 2 van de Expeditie Cultuurverandering staan we letterlijk en figuurlijk in het spanningsveld van transformatie.
Niet in een strak kantoor met airco en designstoelen, maar in een voormalige plantenkas in Maarssen.
En dat is geen toeval.
Een kas is een omgeving waarin alles zichtbaar wordt: hoe iets groeit, wat stagneert, wanneer iets doorschiet, of juist verstart.
De temperatuur schommelt, het vocht kruipt omhoog langs het glas, en als je niet oplet, groeit het onkruid nét zo hard als de tomaten. Net als in organisaties dus.
We zijn hier omdat we op dag 2 werken met patronen en doorbraken.
Waar in een systeem komt steeds weer hetzelfde terug?
Wie versnelt, en wie remt af?
Hoe beweegt weerstand – in jou, in de groep, in het grotere systeem?
We doen dit niet met een analysemodel, maar met oefeningen die het lijf meenemen.
Want weerstand laat zich zelden oplossen met woorden.
Het heeft aandacht nodig.
Tijd. Ruimte.
Soms juist géén actie.
’s Middags werken we met eigen casussen van de deelnemers.
Waar zit jij vast?
Wat komt telkens terug?
Wat vraagt erom gezien te worden, maar krijgt steeds net niet genoeg licht?
In de kas gebruiken we ook de natuur als metafoor. Niet als gimmick, maar als spiegel.
Sommige planten groeien pas als je snoeit.
Soms is het goed dat iets afsterft.
En soms moet je gewoon… wachten.
De kas leert ons: transformatie gaat nooit in rechte lijnen.
Maar áls iets wortel schiet, kan het ineens razendsnel gaan.
We ontmoeten je graag bij de Expeditie Cultuurverandering,