Hoor ik hier wel?
Ontheemding
Je voelt je niet op je plek.
De mensen om je heen denken dat je een geslaagd bestaan hebt als mens, ondernemer, manager of professional. En toch voel je je niet thuis. Niet in je werk, je relatie, of op de plek waar je woont.
Je hebt je altijd voor 100% ingezet in je werk en in je leven en met wilskracht allerlei problemen doorstaan. Maar steeds is er dat stemmetje dat tegen je fluistert: hoor je wel hierbij?
Ik help je om jouw gevoel van ontheemding te onderzoeken, zodat jij je thuis voelt op iedere plek waar je komt.
Weet wie je bent
Verbinding vanuit je oorsprong
Als coach begeleid ik ruim 30 jaar mensen en teams die zich niet thuis voelen in hun situatie. Sinds 20 jaar leid ik anderen op in coaching en teamcoaching.
Als je met mij aan de slag gaat, kun je het volgende bereiken:
- Je weet wie je bent: je doorleeft wat jouw oorsprong is en hoe die doorwerkt
- Je herkent wat je gezonde gedrag is en wat valt onder je overlevingsgedrag
- Je verbindt je aan een nieuwe situatie vanuit je oorsprong
De geur en kleur aannemen
van anderen leek mij de kortste weg
naar een gelukkig bestaan.
November 1962
Ik sta met mijn klasgenoten op het schoolplein in de snijdende wind. We zingen een lied voor de opening van het nieuwe schoolgebouw.
Alle ouders zijn uitgenodigd. Veel moeders, grijze plooirokken met twinsetjes en een parelketting.
Daartussen staan mijn ouders: mijn moeder gekleed in een felgekleurde jas en paars gestreepte broek, mijn vader chique in camel jas. Indisch. Beide met een zonnebril op en een sigaret rokend.
Schaamte en trots voel ik tegelijkertijd.
Ik verlang vurig naar ‘gewone’ ouders, ik wil een dertien-in-dozijn kind zijn, gewoon Hollands met gewone ouders met gewone kleren.
Ik vraag me af: hoor ik hier thuis, hoor ik erbij?
Juni 1979
In een drukkend warm lokaal krijg ik samen met de andere studenten mijn diploma. Kersverse hulpverleners. Spijkerbroeken, geitenwollen sokken en sandalen, verwassen t-shirts.
Ik ontvang mijn diploma in een Betty Boop jurk. Mijn moeder gaat boven op een tafel staan als ik mijn diploma krijg, ze straalt en klapt haar handen stuk.
Ik vraag me af: hoor ik thuis in deze beroepsgroep, hoor ik hier bij?
Maart 2000
In een chique pak loop ik ongemakkelijk op hoge hakken naar een vergaderzaal met een MT: vijf witte mannen en een witte vrouw zitten klaar voor mijn eerste MT-coaching.
Ik vraag me af: ben ik een MT-coach, is dat mijn vak, hoor ik in deze corporate wereld?
November 2020
Ik sta op knalblauwe sneakers bij de receptie van een overheidsgebouw, klaar voor een afspraak met de directie voor hun coachtraject.
De receptionist checkt mijn identiteitsbewijs en zegt: ‘Ah, u komt natuurlijk voor de directie, neemt u daar maar plaats’ en ze wijst naar een leren zitje. Terwijl ik er naartoe loop zegt ze: ‘gave sneakers.’
Ik hoor hier niet bij en voel me daarom thuis.
Van binnen een outsider
De prijs van erbij willen horen
Altijd wilde ik er graag bij horen: als Indisch kind, als hulpverlener en later als MT-coach. Maar al deed ik alsof, ik was niet als al die anderen.
Jaren heb ik me van binnen een outsider gevoeld. Aan de buitenkant zag het er allemaal prima uit: ik had een mooie baan en later goed lopende bedrijven.
Toch voelde ik me ontheemd. Dat gevoel ging ik te lijf met keihard werken, dan was ik in ieder geval een geslaagde ontheemde.
Ruim 12 jaar geleden ging het mis. Ik werd regelmatig ziek. Ik wist dat het anders moest, maar werd onrustig van minder werken.
Eindelijk thuis
Zoektocht naar mijn oorsprong
Een ‘Indo-dag’ bij een coach was het begin van een onderzoek naar mijn oorsprong.
Schoorvoetend onderzocht ik voorzichtig mijn achtergrond. Wat betekent het de dochter te zijn van een Indische moeder en een Indonesische vader uit Manado, vroeg ik me af.
Tijdens mijn zoektocht ontdekte ik welke emoties en overlevingspatronen van mij verband houden met het koloniale verleden van Nederlands-Indië en de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië. Deze intensieve zoektocht hielp mij mijn familiesysteem en mijzelf beter te begrijpen. Ik kan me nu verbinden met mijn oorsprong.
Na jaren van vervreemding en ontheemding kan ik me eindelijk thuis voelen. Juist als outsider.
“Monique heeft verstand van cultuurverschillen in alle toonaarden. Ze laat je feilloos zien hoe cultuur een rol speelt in organisaties, zodat mensen elkaar makkelijker kunnen verstaan. Ze kan hard lachen en tegelijk meedogenloos zijn over kleurenblindheid, inclusief haar eigen versie. Ze heeft een warm hart en scherpe tong.”
Maaike Thiecke, systemisch adviseur en opleider
Thuis in ontheemding
Je niet thuis voelen heeft vele gezichten
Je kunt je natuurlijk ontheemd voelen omdat je je land hebt verlaten, maar ook doordat je loopbaan een andere wending neemt of je als team met een organisatieverandering wordt geconfronteerd.
Iedereen reageert anders op ontheemding. Je kunt lusteloos zijn, hard werken, sombere buien hebben of last hebben van onzekerheid of boosheid. Sommige mensen gaan alsmaar nieuwe relaties aan of verhuizen van hot naar her qua baan of woonplek. Weer anderen verdoven zich met eten, alcohol, gokken of gamen.
Na tientallen jaren zoeken, voel ik me nu thuis in ontheemding. Ik help je graag als jij op wat voor manier dan ook niet op je plek bent.
Golden Blues
Meer over mij
Ik ben geboren in Indonesië en opgegroeid in Amsterdam. Daardoor kan ik bescheiden zijn als een Indische en recht voor z’n raap als een Amsterdamse.
Ik heb 50 jaar verkering met een lange witte man, narrig type met een gouden hart.
We hebben drie kinderen, nu dertigers. Met onze dochters kijk ik wel eens zielige films, waarbij we pakken tissues gebruiken. Onze zoon heeft een antenne voor ontheemding. Hij zei ooit tegen mij: mam, wat ben je toch een verkaasde Indo. Zachtjes rinkelde er toen een eerste wake-up call.
Ik ben dol op Indisch eten, maar kan absoluut niet koken. Gelukkig kan de lange witte man dat heel goed, ik heb het vermoeden dat ergens in zijn voorgeslacht een Indische kokki verscholen zit.
Elke dag luister ik naar de stemmen van Billie Holiday, Nina Simone en Etta James. Mijn favoriete blueszangeressen laten de schoonheid in verdriet horen. Ze helpen me om van heimwee naar weemoed te komen: van ‘being blue’ naar ‘golden blues’.